Een edelman smeekt de Heilige Nicolaas om de geboorte van een zoon, want tot heden heeft zijn vrouw nog geen kind ter wereld kunnen brengen. De man belooft Nicolaas een pelgrimage naar Myra te maken en een gouden beker op het altaar van de kerk te offeren, als zijn gebeden worden verhoord. Nicolaas draagt er zorg voor dat de wens van de man en vrouw uitkomt, want maanden nadien wordt een zoon geboren. Het kind groeit voorspoedig op en als het wat ouder is, wil de man de beloofde bedevaart naar Myra maken. Hij laat een gouden beker maken en deze bevalt hem zo goed dat hij deze voor zich wil houden. De goudsmid krijgt van hem opdracht een kopie van de eerste beker te maken. Met twee bekers vertrekt hij en zijn vrouw en zoon gaan ook mee naar de stad van de Heilige Nicolaas.
Tijdens de zeereis vraagt de man aan zijn zoon de eerste beker met water te vullen. De jongen bukt diep voorover, valt met de beker in zee en verdrinkt. De ouders zijn ontzet en treuren veel over het verlies van hun zoon. Daarop besluiten ze de tweede beker in Myra te gaan offeren op het altaar van de Nicolaaskerk. Daar aangekomen plaatst de man de beker op het altaar, maar een onzichtbare kracht schuift de beker van het altaar. De man onderneemt een tweede poging, maar ook dan valt de beker van het altaar. Ineens verschijnt de zoon in de Nicolaaskerk met de originele beker in de hand en de ouders zijn hoogst aangenaam verrast. De jongen vertelt de ouders dat hij in zee door de heilige Nicolaas is gered. Na dit met grote vreugde te hebben vernomen, worden beide bekers door de man op het altaar geplaatst.

Deze legende is door Robert Wace (±1100-±1175) opgenomen in “La Vie de Saint Nicolas” uit ±1140 en is in Noord-Frankrijk ontstaan.

Geplaatst: 9 mei 2021